Bij de eerste verjaardag van Het Grote Groene Geluk schreef ik het al. Toen ik aan m’n blog begon had ik eigenlijk geen idee wat ik ervan moest verwachten. Ik ben maar gewoon begonnen, hoe eng ik het ook vond en hoe ver het ook buiten mijn comfort zone was, en ik had echt geen betere beslissing kunnen nemen. Ik haal heel veel energie uit mijn blog en heb ook veel over mezelf geleerd. Niet alleen van uren in de keuken staan word ik blijkbaar heel gelukkig, maar ook van teksten schrijven word ik blij en misschien nog wel het mooiste, ik heb door mijn blog heel veel leuke mensen leren kennen, mensen die dingen vanuit dezelfde passie doen als ik. En zo af en toe gebeuren er wel echt hele bijzondere dingen, zoals deze week. Gisterochtend heel vroeg ben ik namelijk een uur lang geïnterviewd in het programma Dit is de Nacht op NPO Radio 1! 

Toen ik de mail kreeg waarin ik daarvoor werd gevraagd, was m’n eerste instinct om meteen heel hard nee te roepen. Over buiten je comfort zone gesproken, dit was iets wat ik mezelf echt absoluut niet zag doen. Wat had ik nou te vertellen? Daar kun je toch nooit een uur mee vullen! En wat nou als ik totaal niet uit m’n woorden kom of gekke dingen zeg? Ik durfde vroeger nog geen spreekbeurt te houden voor de klas, en nu moest ik live op de radio terwijl tienduizenden mensen meeluisterden? No way! Gelukkig ben ik langzaam bedaard nadat ik het had voorgelegd in een bloggersgroepje op Facebook, waar ik hele lieve reacties kreeg, en het er met m’n vriendin over had gehad. Ik zou eigenlijk ook gek zijn als ik het niet zou doen. Ja, het was extreem buiten m’n comfort zone, maar soms moet je dat soort dingen gewoon doen.

En wat ben ik blij dat ik het heb gedaan. Wat was dit ontzettend leuk om te doen zeg! Ik moest er om half 2 m’n bed voor uit (ik moest om half 4 in Hilversum zijn), maar dat heb ik er graag voor over gehad. Het uur vloog echt om, ik had denk ik nog wel twee uur door kunnen praten over m’n blog, duurzaam leven en gezond en vegetarisch eten. Ik bedenk me nu nog steeds allemaal dingen die ik ook had kunnen vertellen. Het was een heel leuk gesprek, de presentator stelde leuke vragen, en ik heb echt het gevoel dat ik een deel van m’n enthousiasme over dit onderwerp heb kunnen delen en daardoor hopelijk ook mensen kunnen inspireren. Ik kwam stuiterend van de adrenaline weer thuis! Het hele interview is hier terug te luisteren (ik heb zelf nog niet durven luisteren, dat vind ik dan ineens toch nog weer eng).

Ik dacht altijd dat het gewoon toeval was als er zulke dingen op m’n pad kwamen, maar gisteren herinnerde ik me weer wat mijn manager vorig jaar tegen me zei toen ik het met haar over het verloop van m’n “carrière” had (ik blijf dat een raar woord vinden om over mezelf te zeggen, maar goed). Ik vertelde dat de volgende stap zich eigenlijk altijd soort van vanzelf had aangediend, en haar reactie daarop was dat dat niet zomaar toevallig gebeurde, maar omdat ik goed was in wat ik deed. Dat heeft absoluut indruk op me gemaakt, dus toen de productieassistent zei dat hij specifiek mij had gevraagd omdat hij mijn blog zo leuk geschreven vond, viel er ineens een kwartje. Ik ben blijkbaar op de juiste weg met m’n blog. Geen idee waar die weg verder heen gaat leiden, maar dat maakt ook niet uit. Zo lang ik het enthousiasme blijf voelen dat ik tijdens het interview had, ga ik er zeker mee door!