In m’n vorige blog over m’n mogelijke reis naar Athene zonder te vliegen vertelde ik dat ik de route per bus had afgeschreven (wel goedkoop maar onmenselijk lang onafgebroken in de bus), maar er dankzij tips op o.a. Facebook een hele leuke route (of eigenlijk twee) bij had gekregen, via Italië en vanaf daar met de boot naar Griekenland. Ik zeg “eigenlijk twee” omdat het eerste stuk naar Milaan dan weer via twee routes kan, of via Parijs of via Basel. 

Wat ik eigenlijk nog steeds niet duidelijk had, waren de kosten, toch ook niet onbelangrijk. Ik wil best ietsje meer betalen dan voor het vliegtuig, maar het moet wel haalbaar blijven. De afgelopen weken ben ik dus eindelijk eens fatsoenlijk in de kosten gedoken, wat nog niet eenvoudig was (exact de reden dat ik dat steeds uitstelde), en heb ik op tig verschillende websites de daadwerkelijke kosten voor alle onderdelen van de verschillende routes bij elkaar gezocht (voor veel trajecten vind je in eerste instantie een vanaf-prijs, die in de praktijk toch vaak tegenvalt) en in een Excelletje gezet. 

Een paar (of nou ja, best een hoop) conclusies:

• Met een Interrail-kaart is het voor alle routes goedkoper dan alles los zelf boeken, ondanks dat er nog best veel reserveringstoeslagen bij komen voor snelle treinen en bedden in nachttreinen.
• Ik kan kiezen voor een Interrail-kaart voor zeven dagen binnen een maand of voor vijf dagen binnen 15 dagen. Ik heb zes reisdagen nodig. Het toeval wil dat het los boeken van de tickets voor de goedkoopste reisdag van die zes dagen exact evenveel kost als het verschil tussen de vijf- en de zeven-dagenkaart. Het maakt dus voor de kosten niet uit welke ik neem. Als ik de zeven-dagenkaart neem, heb ik nog een dag over en ook nog drie weken nadat ik terug ben uit Athene om daar iets mee te doen. 
• De route via Parijs naar Milaan en dan de boot is flink duurder dan de route via Basel naar Milaan. Daarmee valt die af en zijn er nog twee routes over. 
• Voor de route via de Balkan heb je de heenweg een overnachting nodig in Boedapest of Belgrado. De terugweg niet, omdat je dan twee nachttreinen neemt. Voor de route via Milaan heb je zowel heen als terug een overnachting nodig in Milaan. Bovendien zou ik een bed willen op de nachtboot, wat 64 euro extra kost (de boot zelf zit inbegrepen bij de Interrail). 
• Hierdoor zou het het goedkoopst zijn als ik zowel heen als terug via de Balkan zou gaan. Maar het lijkt me leuker om allebei de routes te doen, wat ik de 64 euro extra voor de boot wel waard vind. 
• Omdat terug geen overnachting nodig is via de Balkan is het het goedkoopst om heen via Italië te gaan en terug via de Balkan. Bovendien zijn heen de overstaptijden in Duitsland wat eng kort en ben ik gewaarschuwd voor vertragingen daar. Het lijkt me minder erg om op de terugweg in Duitsland wat vertraging op te lopen dan op de heenweg meteen al in Duitsland, waardoor de hele planning in de soep loopt. 
• Heen via Italië en terug via de Balkan, inclusief Interrail-ticket, verplichte reserveringen, bedden in nachttreinen en een bed op de boot, plus een overnachting in een AirBnB vlakbij het station in Milaan gaat me ongeveer 500 euro kosten. 
• Voor een retourtje Den Haag – Athene klinkt dat best duur. Voor een avontuurlijke reis van negen dagen inclusief alle overnachtingen (in Athene logeer ik bij iemand, dus daar slaap ik gratis) valt het misschien best mee. Het is maar net hoe je het bekijkt. 

Vliegtuig

Voor de vergelijking nog even het vliegtuig. Voor de trein heb ik gekeken naar heen op vrijdag 26 oktober (en dan aankomen op zondag 28 oktober) en terug op donderdag 1 november (zodat ik thuis ben op 3 november). Voor een even lang verblijf in Athene heb ik gekeken naar vliegtickets heen op 28 oktober en terug op 1 november. Een rechtstreeks retourtje Amsterdam – Athene kan op die data voor 147 euro (vanaf Rotterdam is een stuk duurder). 

Ik heb de vliegprijs opgezocht via FlyGRN, een nieuwe website met een zoekmachine die vluchten van luchtvaartmaatschappijen wereldwijd vergelijkt en gratis (een deel van) de CO₂-uitstoot van de geboekte vlucht compenseert. Dit kan gratis voor de klant, omdat FlyGRN dit doet van een deel van de commissie die ze ontvangen van de maatschappij waar je via hun bij boekt (ook alle andere grote zoekmachinewebsites voor vliegtickets ontvangen voor zover ik weet deze commissie). Het hangt per traject af hoeveel CO₂ er gecompenseerd wordt. Bij de tickets hierboven van Amsterdam naar Athene is het 22%, maar toen ik zocht van Rotterdam naar Athene was het voor die route 100%. Daarnaast laat FlyGRN bij elke vlucht zien hoeveel je CO₂-uitstoot is. Als ik naar Athene zou vliegen, zou de CO₂-uitstoot 691 kilo zijn. Als je op FlyGRN zoekt naar een traject als Amsterdam – Parijs krijg je als alternatief de trein, waarbij je meteen kunt zien dat je dan 90% bespaart op de CO₂-uitstoot.

Aan de ene kant ben ik enthousiast over FlyGRN, gratis automatische CO₂-compensatie helpt vast voor mensen die geen zin hebben om daarvoor te betalen of de moeite te doen en ik hoop ook dat het duidelijk zichtbaar hebben van de CO₂-uitstoot en goede alternatieven met de trein mensen ook wat bewuster maakt. Aan de andere kant ben ik juist een beetje bang dat FlyGRN voor mensen zal gaan fungeren als greenwashing van hun eigen slechte gedrag. Vliegen is gewoon echt heel slecht voor de wereld. Ten eerste ben je er met alleen het compenseren van de CO₂-uitstoot niet, vliegen heeft nog veel meer impact en het enige wat echt gaat werken is als er drastisch minder gevlogen wordt. Het risico bestaat dat mensen door via FlyGRN te boeken hun geweten gaan afkopen, en onder het mom van “ja maar ik heb duurzaam geboekt en de CO₂ gecompenseerd, dus ik kan zo veel vliegen als ik wil” juist misschien wel worden aangezet om meer te vliegen i.p.v. minder. 

Ik vind het maar lastig, en heb mijn twijfels daarom ook voorgelegd aan Jelle, de eigenaar van FlyGRN. Hij heeft hier zelf ook mee geworsteld, maar is van mening dat iets doen beter is dan niets, ook als dat iets niet perfect is, en die redenering snap ik wel. Mensen zullen voorlopig wel blijven vliegen en een groot deel van de CO₂ van de vluchten die gemaakt worden, wordt op dit moment nog niet gecompenseerd. Daar is dus nog best wat winst te behalen, net als bij de bewustwording van hoe slecht vliegen nou eigenlijk is. Jelle heeft in zijn omgeving gemerkt dat mensen zo schrokken toen ze zagen wat de hoeveelheid CO₂-uitstoot van hun retourtje Bali was, dat ze besloten een volgende keer dichter bij huis te blijven. Hierop wil hij in de toekomst ook in gaan spelen met de zoekmachine. Zoek je dan op Bali, dan krijg je ook alternatieven dichter bij huis te zien met minder impact.

Ik blijf erbij dat ik vind dat er drastisch minder moet worden gevlogen en zie FlyGRN absoluut niet als een alternatief daarvoor, maar het lijkt me wel een goed idee dat vluchten die sowieso gemaakt gaan worden – en helaas ziet het ernaar uit dat de hoeveelheid vluchten de komende jaren alleen maar gaat toenemen – dan maar daar geboekt worden, omdat een deel van het geld dat je uitgeeft aan het ticket dan meteen ingezet wordt voor de CO₂-compensatie. Dit geldt ook voor mijn eigen vluchten in de toekomst, dat zullen dat er heel veel minder zijn dan ik de afgelopen jaren heb gemaakt, maar ik ga niet nooit meer vliegen.

Ga ik naar Athene?

Maar goed, even terug naar de grote vraag die jullie nu ongetwijfeld zullen hebben: ga ik naar Athene? Ik ben nog steeds superenthousiast over het idee, vooral door de twee verschillende routes die ik dan zou nemen. Het stuk per boot is eigenlijk een soort van minicruise erbij! Het lijkt me echt een leuk avontuur. Aan de andere kant, 500 euro is niet niks, dus ik ga even goed nadenken of ik dat ervoor over heb (er moet ook nog gespaard worden voor onze bruiloft). Ook ga ik even overleggen met de ex-collega die ik daar op zou willen zoeken en kijken of we er überhaupt uitkomen wat betreft de data. Ik kom binnenkort terug met het verlossende antwoord! 

[Deze blog bevat een samenwerking.]

[Deel 4 en deel 5 van de zoektocht staan inmiddels ook online.]

[Ondertussen ben ik in Athene geweest en staan er verslagen van de heenweg en de terugweg op m’n blog.]