En toen waren we ruim een jaar verder. Een jaar waarin heel veel is gebeurd en heel veel is veranderd. Vorig jaar maart besloot ik even een blogpauze in te lassen omdat m’n hoofd te vol zat met andere dingen. Leuke dingen hoor, maar wel dingen waar ik eigenlijk al m’n creatieve energie wel aan kwijt was. Ik was m’n bruiloft in juni aan het voorbereiden die snel dichterbij kwam, daarna zouden we in september vijf maanden op huwelijksreis gaan wat ook de nodige voorbereidingen met zich mee bracht, en ik was ook best veel aan het werk. Dat die pauze ruim een jaar zou duren had ik van tevoren niet helemaal verwacht, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat ik inmiddels weer zoveel heb inspiratie opgedaan dat ik weer van alles te vertellen heb!

Over onze fantastische bruiloft bijvoorbeeld, waarvoor we veel duurzame keuzes hebben gemaakt. Vooraf kon ik natuurlijk niet te veel verklappen hier, omdat vrienden en familie ook meelezen, dus ik heb wel wat geschreven tijdens de voorbereidingen, maar nu achteraf kan ik daar zeker nog wel een paar blogjes aan wijden! En meteen ook een paar prachtige foto’s delen. Van hoe mooie onze tweedehands trouwjurken waren bijvoorbeeld, net als de vegan bruidstaart (die niet alleen mooi maar ook echt heerlijk was) en wat we uiteindelijk hebben gekozen als duurzame (en toevallig ook nog eens low-budget) bedankjes.

En ook over onze reis heb ik dingen te vertellen. Duurzame (en minder duurzame) keuzes die we onderweg hebben gemaakt, bijzondere trajecten die we met het openbaar vervoer hebben afgelegd, mooie plekjes waar we zijn geweest en heerlijk vegan eten dat we onderweg hebben gevonden. Maar aan de andere kant ben ik ook onderweg weer ernstig met m’n neus op de feiten werd gedrukt over hoe onduurzaam we met z’n allen bezig zijn en dat dit gewoon niet houdbaar is. Overal plastic, plastic en nog eens plastic. Hele eilanden die zijn overgenomen door massatoerisme, met bijvoorbeeld een drinkwatertekort als gevolg. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Aan beide kanten van onze reis wil ik binnenkort wel een paar blogjes wijden.

Dat de hele wereld al zo snel na thuiskomst half stil zou komen te vallen had ik natuurlijk niet verwacht. Onderweg in Azië begonnen we langzaam al wel steeds meer van de gevolgen van het coronavirus te merken (grenscontroles door maanmannetjes, steeds minder toeristen en meer mondkapjes), maar de situatie waarin we nu zitten met bijna de hele wereld in een versie van lockdown en hele industrieën die plat liggen, dat had ik niet zien aankomen. Ook dit zet me ernstig aan het denken over duurzaamheid. Want het coronavirus staat niet los van de klimaatcrisis. En dat we nu ineens wel drastische maatregelen kunnen nemen met als gevolg dat overal de lucht schoner wordt en de natuur langzaam weer dingen overneemt, valt ook op.

Het hele systeem waarin we leven is gewoon niet houdbaar. Ik hoop dus heel hard dat we na de coronacrisis niet gewoon terug gaan naar hou het hiervoor was, maar dit juist aangrijpen als een kans om dingen die opnieuw opgestart moeten worden op een duurzamere manier op te starten. En dat we ons nu ook gaan beseffen wat er eigenlijk belangrijk is in het leven. Zijn dat echt al die luxe spullen en die verre reizen? Of is het veel belangrijker om gezond te zijn en tijd door te brengen met vrienden en familie?

Ik heb in ieder geval genoeg tijd om hier over na te denken, want de opdrachten waar ik vlak na thuiskomst weer mee aan de slag was gegaan, zijn helaas weer tijdelijk stopgezet. Dat is het nadeel van ZZP-er zijn. Al hoor je mij verder nog niet klagen hoor, want voorlopig wegen de voordelen voor mij nog steeds heel veel zwaarder dan de nadelen. De vrijheid om zomaar vijf maanden op reis te gaan bijvoorbeeld, dat had ik voor geen goud willen missen. En ik zit ook in de luxepositie dat ik een buffer heb opgebouwd en een echtgenote met een vaste baan heb, dus financieel red ik me ook nog wel even. En anders moeten we maar wat minder luxe gaan leven. Het zijn de mensen zonder financieel vangnet die de grootste financiële klap gaan krijgen van de huidige crisis, zoals de zelfstandige taxichauffeurs en de eigenaren van kleine hotelletjes die we begin dit jaar spraken en die zich toen al heel erg zorgen maakten over het teruglopende toerisme en daarmee het verdwijnen van hun inkomen, om maar een voorbeeld te noemen.

Bovendien geloof ik wel dat alles gebeurt met een reden. Dat ik nu zonder opdrachten zit betekent bijvoorbeeld dat ik weer tijd en energie in m’n blog kan en wil steken, wat ik dus met veel enthousiasme ga doen de komende tijd. Ik weet nog niet zo goed welke kant ik op wil, hoe vaak ik ga bloggen, over wat voor onderwerpen ik allemaal wil gaan schrijven en of ik ook weer groene challenges met mezelf aan wil gaan, maar daar kom ik gaande weg vast achter!

Mochten jullie trouwens wat meer willen lezen over onze huwelijksreis, waar we zijn geweest en wat we allemaal hebben gedaan onderweg, dan kunnen jullie een kijkje nemen op meisjezoet.nl.